Gods wegen zijn hoger

Afgelopen jaar was mijn eerste jaar als fulltime gebedszendeling. Ik kan me nog herinneren dat het me heel aantrekkelijk leek om in plaats van 2,5 dag ineens 5 dagen per week beschikbaar te hebben voor mijn werk in het gebedshuis. In 5 dagen kon ik namelijk zoveel meer doen dan in 2,5 dag.

Sjonge, daar had ik me flink op verkeken; het liep behoorlijk anders dan ik had verwacht. Wat er gebeurde, is dat ik mijn focus kwijtraakte. Ik had ineens zeeën van tijd, maar het voelde alsof de tijd door m’n vingers wegglipte. Ik functioneer vrij goed met duidelijke heldere kaders, zoals bijvoorbeeld een werktijd van 8.30 – 17.00 uur en een afgebakend takenpakket. In mijn huidige werk als gebedszendeling zijn er veel minder kaders en bepaal ik die voor een groot deel zelf. Maar dat zelf bepalen, had ik moeite mee. Ik kon niet goed omgaan met het wegvallen van de vaste structuur die ik daarvoor had.

Pijnlijke emoties van vroeger en daaraan gekoppelde oude gewoontes staken de kop op. Ik voelde me teruggeworpen op mezelf. In plaats van dat ik al mijn werktijd effectief kon benutten, kampte ik met depressieve klachten en gevoelens van eenzaamheid. Ik wist niet hoe ik hier doorheen moest komen, hoe ik verder moest. Ik riep het uit naar God. Ik wist niet wat de uitweg was, maar Jezus wist de weg!! Hij liet me zien wat Hij aan het doen was. Hij had een doel met de moeite waar ik doorheen ging.

Mijn verlangen is om te groeien in liefde voor Jezus, te groeien in geloof, te groeien in vertrouwen, te groeien in het kennen van Hem. Ik bid ook voor deze dingen; ik bid dat God dit in me bewerkt. En Hij antwoordt!! Maar meestal op andere manieren dan ik verwacht, zo ook afgelopen jaar.

In het midden van dit proces putte ik hoop uit Gods verhaal met Israël. Toen het volk in slavernij leefde in Egypte, riepen ze het uit naar God. God hoorde hen en ontfermde Zich over hen (Exodus 2:23-25). Wat daarop volgde, was alles behalve gemakkelijk. God riep de farao op om Zijn volk te laten gaan, maar de farao verhardde zijn hart en ging het volk alleen maar meer onderdrukken. God antwoordde op het hulpgeroep, maar in plaats van dat ze direct bevrijd werden, nam de onderdrukking toe.

Wij kennen het einde van het verhaal, maar het gaat over echte mensen die echte onderdrukking meemaakten en echte plagen zagen gebeuren. Toen ze daar doorheen gingen, wisten ze niet wat de uitkomst zou zijn. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de achtervolging bij de Schelfzee (lees maar eens na in Exodus 14). Ze werden uitgedaagd om vast te houden aan Gods goedheid, Zijn beloftes, Zijn spreken. Dat dat moeilijk voor ze was, blijkt uit het verhaal.

Herstel gaat door moeite heen. Bevrijding uit slavernij is geen makkelijke weg. Dit zie je door de hele Bijbel heen en dit zie je in ons eigen leven. Maar het is het waard, het is de moeite waard. Jezus heeft een plan, een doel, voor Israël en voor ons. Zijn doel is dat we leunend op Hem uit de woestijn komen, leunend op onze Geliefde, zoals Hooglied 8:5a beschrijft. Dit is wat Hij in een ieder van ons wil bewerken.

Leren leunen op Jezus is niet makkelijk. We staan veel te graag op onze eigen benen. Maar Hij weet hoe Hij afhankelijkheid in ons kan bewerken en dat is door lijden en moeite heen. Aan ons is de vraag of we ons over willen geven aan Hem en aan het proces.